Karne gününden sonra mutlu olan tek grup, ailesi tarafından bu sınıflandırmaya tabi tutulmayan gruptur. Bu tür aileler iki davranış gösterir.

İlk olarak, çocuklarının değerlerini karne notlarıyla belirlemez. Karne notlarının öğrenmeyi veya hayat başarısını göstermediğini ve belirlemediğini bilir. Çocuklarını performans makinesi değil, birey olarak görür.

Çocukları hangi grupta olursa olsun, onları olduğu gibi kabul eder ve onlara değer verir.

İkinci olarak da bu aileler okulun ötesinde bir yaşamın olduğunu bilir. Okuldan sonra ortalama 50 yıllık bir yaşam çocukları bekliyordur. Çocuklarıyla bu yaşamı anlamlandırmaya çalışır.

Karnede yazan zahiri rakamlarla değil, çocuğun öğrenmesiyle ilgilenir. Hem başarısızlık hem başarı ‘öğrenme’ açısından analiz edilir.

Bu tür ailelerde çocuk şunu hisseder: Ben her türlü değerliyim ve ben sürekli öğreniyorum.

Bu çocuk gelecek kaygısı yaşamadan geleceğe en iyi şekilde hazırlanır. Hem de mutlu ve huzurlu bir şekilde.

Karne çoçuğumuzun yaşam başarısını belirlemez. Bizim çocuklarımıza davranışımız, onların yaşamdaki rölünü belirler.

 

İyi tatiller 👋🏻👋🏻👋🏻